من را ز منم وا مگذار ای عزیز

که من به کرم دل به تو می سپارمش

هر چند که منم ز خود گاه گاهی , بیگانه ام

در روز سختی و محنت برس به داد من همچو او

که این رسم , رسم مردانگیست ای عزیز

من را چه شده است که می گویم لاطائلات

شاید به جرعه ای ناب ز دستت بگیرم

این چنین شده است ای عزیز .

سی ام خرداد ماه یکهزاروسیصدو نودو یک - رشت - احمد انصاری گیلانی